قاصدک غم دارم غم آوارگی و در به دری 

غم تنهای و خونین جگری 

قاصدک وای به من,همه از خویش مرا می رانند ...

همه دیوانه و دیوانه ترم می خوانند ...

مادر من غم هاست مهد و گهواره من ماتم هاست ...

قاصدک دریابم روح من عصیان زده و طوفانیست آسمان نگهم بارانی نیست ...

قاصدک غم دارم غم به اندازه سنگینی عالم دارم ...

قاصدک غم دارم غم من صحرا هاست ...

افق تیره ی او ناپیداست قاصدک دیگر از این پس منم و تنهایی

وبه تنهایی خود در هوس عیسا یی

وبه عیسایی خود منتظر معجزهای غوغایی

قاصدک حال گریزش دارم می گریزم به جهانی که در آن پستی نیست ...

پستی و سستی و بد مستی نیست ...

می گریزم به جهانی که مرا ناپیداست ...

شاید آن نیز فقط یک رویا ست ...